Prostatitis. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego

Zapalenie stercza i objawy związane z przewlekłym bólem narządów miednicy jest stosunkowo częstym schorzeniem, z którym spotyka się urolog w lecznictwie ambulatoryjnym. Chorzy ze stanami zapalnymi stercza stanowią około 10% wszystkich  odwiedzających poradnie urologiczne. (1) Niezależnie od wieku od 9 do 16% mężczyzn doświadcza objawów charakterystycznych dla zapalenia stercza. (2) Jest ono najczęstszą przyczyną wizyt u urologa przez chorych poniżej 50 roku życia. Dodatkowo współistnieje ono u 1 na 5 chorych z rozpoznanym łagodnym rozrostem tego narządu. (3) Mikroskopowe zmiany dotyczą najczęściej nacieku limfocytarnego podścieliska w pobliżu kanalików wyprowadzających. (4)  Ze względu na wątpliwości dotyczące diagnostyki i trudności w leczeniu w niniejszym opracowaniu skupiono się głównie na przewlekłym zapaleniu stercza

Chirurgiczne leczenie chorób gruczołu krokowego (prostaty)

Gruczoł krokowy (prostata) leży pod pęcherzem moczowym. Otacza on cewkę moczową w jej początkowym (wychodzącym z pęcherza moczowego) odcinku. Jego rola polega na produkcji wydzieliny będącej składnikiem nasienia, niezbędnej do podtrzymania przy zyciu męskich komórek rozrodczych (plemników). Prostata jest obecna nawet u dziecka płci męskiej jednak wraz z wiekiem zaczyna się powiększać. Zmiany widoczne pod mikroskopem zaczynają być w niej widoczne już w trzeciej dekadzie życia. W czwartej i piątej dekadzie rozrost gruczołu może być tak wyraźny, że stanowi przeszkodę w swobodnym przepływie moczu przez cewkę moczową. Zazwyczaj przyczyną jest rozrost tak zwanej strefy przejściowej gruczołu krokowego zaliczany do łagodnego rozrostu. Czasem jednak powodem dolegliwości może być pojawienie się w gruczole krokowym komórek nowotworowych.

Historia leczenia przeszkody w podpęcherzowej (trudności w opróżnianiu pęcherza moczowego)

Przeszkoda podpęcherzowa, problemem z jakim spotyka się starszy mężczyzna, stanowił wyzwanie dla medycyny od początku jej historii. Początkowo leczenie problemu przeszkody opierało się na założeniu cewnika. Nie wiemy dokładnie kto dokonał pierwszego w historii cewnikowania.  W „Kodeksie Hammurabiego” (ok. 1800 lat p.n.e.), nie ma wzmianki o tym sposobie leczenia. W hinduskim tekście Sushruty Samitha (ok. 1000 lat p.n.e.) opisywane są cewniki z metali szlachetnych, żelaza, a nawet drewna. Cały wiek XIX i początki wieku XX to ( w związku z wydłużeniem życia mężczyzn) przypadki bynajmniej nie czystego „przerywanego cewnikowania”. Elegancki mężczyzna w tamtych czasach chadzał z laską lub parasolem. Często stanowiły one swoiste „futerały” do przechowywania cewnika

Leczenie przerostu prostaty ( łagodnego rozrostu stercza )

Sposób leczenia łagodnego rozrostu prostaty zależy od stopnia zaawansowania choroby, wieku i ogólnego stanu zdrowia chorego. Powinno on łagodzić dolegliwości związane z chorobą, nie pogarszając tzw. jakości życia chorego. Samo powiększenie gruczołu krokowego wykrywane podczas badania urologicznego oraz ultrasonograficznego nie jest wskazaniem do rozpoczęcia stosowania leków, a tym bardziej wdrażania leczenia zabiegowego. Chorzy z powiększoną prostatą, którzy nie odczuwają dolegliwości związanych z oddawaniem moczu, powinni być okresowo kontrolowani przez urologa. Trzeba bowiem stanowczo podkreślić, że żadne badanie tzw. obrazowe (ultrasonografia, tomografia komputerowa a nawet rezonans magnetyczny) nie pozwalają na pewne rozpoznanie raka gruczołu krokowego.

Rola antyandrogenów w leczeniu raka gruczołu krokowego

Gruczoł krokowy (prostata) obecny u każdego osobnika płci męskiej jest niezbędny w procesie zapłodnienia. Już w 3 dekadzie życia pojawiają się w nim zmiany stwierdzane początkowo tylko w badaniach mikroskopowych. Po 50 r. ż. około połowa mężczyzn odczuwa dolegliwości związane z powiększeniem gruczołu krokowego. W tym wieku wzrasta również ryzyko pojawienia się w prostacie komórek nowotworowych. Rak gruczołu krokowego jest obecnie najczęściej wykrywanym nowotworem u mężczyzn w USA. Wskaźnik struktury nowotworów złośliwych rejestrowanych w Polsce lokuje go na trzecim miejscu (5,4%) u mężczyzn, po raku płuca - 29,5% oraz żołądka – 8,7%.